Ang mga Kadahilanan na Naaapektuhan ng Higit sa 100 Taon ng Mga Buwis ng US Treasury

Sa loob ng mahigit sa 100 taon, ang 10-taong tala ng U.S. Treasury ay iba-iba nang malaki, na bumagsak sa isang taong mababa ang 100 taon sa tag-init ng 2016. Noong Hunyo 2016, ang 10-taon na rate ay nahulog sa ibaba 2 porsiyento sa isang bahagyang 1.71 porsiyento. Ito ay isang malayong paghihiyaw mula sa mga pambihirang taas ng 1982, sa 14.59 porsiyento, higit sa walong beses na pagtaas.

Mula 1990 hanggang tag-init ng 2016, ang US 30-year treasury bond ay umabot mula sa isang mataas na 9.03 porsyento noong 1990 sa isang mababang 2.43 porsyento noong Hunyo 2016. Para sa mga layunin ng paghahambing, ang katumbas na rate ng 1990 para sa 10-taong tala ay 8.21 porsiyento, bahagyang mas mababa kaysa sa 30-taong bono rate.

Sa katunayan, sa pamamagitan ng makasaysayang panahon mula 1916 hanggang 2016, ang mga pag-aari ng bono ay hindi matatag para sa mahaba, tumataas at bumabagsak sa mga kapasyahan ng mga merkado. Sa huli, maraming mga bagay ang apektado ng U.S. Treasury na magbubunga sa 100 taon na panahon sa pagitan ng 1916 at tag-init 2016.

Bakit ang mga Rate at Panukala sa Bangko ng Treasury ay Tumataas at Bumagsak?

Bagaman ang mga namumuhunan ay ayon sa kaugalian ay nagtataglay ng mga bono sa kanilang mga portfolio ng pamumuhunan upang kontrahin ang mas malawak na pagkasumpungin ng mga stock (tinatawag hedging ), ang parehong mga pinansiyal na instrumento ay pabagu-bago ng isip, naiiba lamang sa isang bagay ng degree.

Ang isang papel na inisyu ng Federal Reserve Bank sa San Francisco ay nagpapahiwatig ng limang mga kadahilanan na nakakaimpluwensya sa mga rate ng interes ng mas maikling termino na T-Bills ng Treasury, ngunit ang lahat ng limang ay nagbigay ng hindi bababa sa mas mataas na mga rate ng inaalok sa mas matagal na mga tala ng Treasury at mga bono , at lahat ng ito ay nakakaapekto rin sa ani. Ang papel, bagaman ang pangunahing pagharap sa mga panandaliang T-bills, ay malinaw na naglalarawan sa limang mga kadahilanan na nakakaapekto sa mga rate at magbubunga. Tandaan na ang presyo ng isang bono at ang ani ay lumipat sa tapat na direksyon.

Demand

Ang mga panahon ng abnormal na pinansiyal na kawalang-katiyakan ay nagdaragdag ng pangangailangan para sa mga instrumento sa pananalapi na itinuturing na ligtas, at ang mga instrumento sa utang ng gobyerno ng Estados Unidos ay itinuturing na pinakaligtas sa buong mundo. Bilang isang resulta ng mas mataas na demand, ang mga mamumuhunan ay tumatanggap ng mas mababang mga rate at mga ani, sa kabila ng pagbaba ng kita sa taon-over-na taon.

Supply

Ang mga bono ng gobyerno ay umiiral sa unang lugar para sa layunin ng pagpapalaki ng kapital na maaaring kailanganin ng gobyerno para sa mga hakbangin ng pamahalaan o payroll, o sa utang ng serbisyo. Kapag ang pamahalaang Austriyado ay may isang pederal na badyet na sobra (gaya ng ginawa noong panahon ng 1998-2000), mas mababa ang pangangailangan para sa hiniram na pera at maglalabas ng mas kaunting mga tala ng Treasury at mga bono. Ang pagbawas sa magagamit na supply ay nangangahulugan na ang gobyerno ay maaaring mag-alok ng mga bono na may mas mababang mga rate, na kung saan ay na-drag down ang rate sa tag-init 2016.

Mga Kondisyon sa Ekonomiya

Ang puting papel ng San Francisco Fed sa mga rate ng bono ay nagpapahiwatig na ang mga rate ng interes sa mga bono ay kadalasang tumaas sa mga pamilihan ng toro at nahulog sa mga merkado ng bear. Iyon ay pinasisigpit, dahil mula sa gitna ng Great Recession noong Enero 2009, ang mga merkado ay nakakita ng mga 10-taong antas ng Treasury sa 2.46 porsiyento.

Pagkaraan ng sampung taon noong Enero 2018, ang parehong 10-taong Treasury bond ay nagbigay ng eksaktong parehong 2.46 porsyento. Ito ay sa isang panahon kung saan, nang walang factoring sa dividends, ang S & P 500 ay bumalik sa 220 porsyento mula sa 2009 lows nito.

Patakarang pang-salapi

Ang mga bono ay may higit sa isang pag-andar ng pamahalaan. Bilang karagdagan sa pagpapalaki ng pera, ang mga bono at ang kanilang mga inaalok na mga rate ng interes ay may impluwensya sa mga pinansiyal na merkado sa pangkalahatan. Ang Fed ay hindi nagkokontrol sa mga pangmatagalang rate, ngunit ang patakarang may kaugnayan sa mga panandaliang rate ay nagtatakda ng batayan para sa mga magbubunga sa mga bono ng pamahalaan na may mas mahahabang maturity.

Matapos ang krisis sa pananalapi ng 2007-2008, ang Federal Reserve ay pinananatili ang mga rate ng interes nang mas mababa hangga't maaari upang gawing mas madali para sa mga negosyo na humiram ng pera. Ang pagpapababa ng mga rate na angkop para sa pag-unlad ng ekonomiya, kasama ang malalaking buybacks ng mga ari-arian ng pamahalaan, ay kilala bilang "quantitative easing," at isang patakarang ipinatupad sa buong mundo pagkatapos ng krisis sa pinansya.

Bilang ng 2018, maraming bansa ang nagnanais na alisin ang kanilang quantitative easing, o QE, ang mga programa tulad ng inflation ay nakakakuha ng hanggang sa mas malawak na trend ng pagbawi ng ekonomiya.

Inflation

Ang aktwal na implasyon (ngunit ang mga inaasahan sa implasyon sa pampinansyal na komunidad) ay may posibilidad na itaas ang mga rate ng interes at itaas ang mga paninda ng bono.

Ang sanhi ng mas mataas na ani ng huli 1970s at unang bahagi ng 1980s ay ang mataas na implasyon ng panahong iyon, na humantong ang Chairman ng US Federal Reserve na si Paul Volcker upang simulan ang pagpapalaki ng mga panandaliang interes sa kapansin-pansing sa unang bahagi ng dekada 1980.

Nagresulta ito sa mas mataas na mga rate, at samakatuwid ay magbubunga, ng lahat ng mga instrumento ng Treasury. Tandaan na sa mga panahon ng mataas na mga rate ng pagpintog, ang tunay na (o pagkatapos ng inflation) ay nagbunga ng mga mamumuhunan na makatanggap ay mas mababa kaysa sa lumilitaw na ito.