Mga Plano para sa Pagkompensa ng Mga Nagtatrabaho sa Kompensasyon

Ang ilang mga tagapag-empleyo ay hindi makakakuha ng seguro sa kompensasyon ng manggagawa sa karaniwang pamantayan ng seguro. Sila ay lumalapit sa isang tagatanggap ng seguro pagkatapos ng isa pang ngunit walang mag-isyu ng isang patakaran. Lumilikha ito ng problema para sa mga tagapag-empleyo dahil sapilitang sapilitan ang seguro sa kompensasyon ng manggagawa sa karamihan ng mga estado. Sa kabutihang palad, ang bawat estado (at ang Distrito ng Columbia) ay lumikha ng isang nakatalagang planong panganib . Naghahain ang plano bilang isang net sa kaligtasan para sa mga tagapag-empleyo na hindi makakuha ng seguro sa kompensasyon ng manggagawa mula sa isang "regular" na tagatangkilik.

Bakit Mahirap Makuha ang Pagkakasakop

Ang isang tagapag-empleyo ay maaaring may kahirapan sa pagkuha ng isang patakaran sa kompensasyon ng manggagawa kung mayroon itong isa o higit pa sa mga sumusunod na katangian:

• Kasaysayan ng Mahina na Pagkawala. Ang isang negosyo ay maaaring magkaroon ng maraming maliit na pag-aangkin o ilang malalaking bagay. Sa isang underwriter, ang isang mahinang pagkawala ng kasaysayan ay isang palatandaan na ang tagapag-empleyo ay kulang ng isang epektibong programang kawalan ng pagkawala.
• Bagong negosyo. Pinipili ng mga tagaseguro na i-insure ang mga itinatag na negosyo na may isang napatunayan na track record. Ang isang bagong kumpanya ay mahirap para sa isang underwriter upang masuri dahil wala itong kasaysayan at walang karanasan sa pagkawala.
• Napakaliit na Negosyo. Ang isang maliit na kumpanya ay maaaring gumamit lamang ng ilang manggagawa. Ang payroll para sa mga manggagawa ay maaaring bumuo ng isang premium na masyadong maliit na may kaugnayan sa panganib ng mga claim.

• Mapanganib na Trabaho. Ang ilang mga operasyon ng negosyo ay likas na mapanganib para sa mga empleyado. Ang mga halimbawa ay bubong, pruning ng kahoy, pagpipinta ng tulay, at bakal paninigas. Ang mga empleyado na gumaganap tulad ng mga aktibidad ay maaaring makasusta ng mga malubhang pinsala na mahal sa paggamot. Kaya, maraming mga insurer ang hindi magbibigay ng saklaw ng kompensasyon ng manggagawa sa mga employer sa mga peligrosong trabaho.

Ano ang Isang Nakatalagang Planong Panganib?

Ang isang nakatalagang planong panganib ay ang market of last resort para sa mga employer na hindi makakuha ng seguro sa kompensasyon ng manggagawa mula sa isang karaniwang tagaseguro. Ito ay inilaan para sa mga employer na walang ibang alternatibo. Ang mga nakatalagang plano sa panganib ay tinatawag din na tira market o ang garantisadong merkado.

Habang ang lahat ng mga estado ay nagtatag ng isang nakatalagang plano ng panganib, walang dalawa ang eksaktong kapwa. Tinutukoy ng batas ng estado kung paano pinamamahalaan at tinustusan ang isang plano. Sa maraming mga estado, ang isang itinalagang tagaseguro ay naglalabas ng lahat ng nakatalagang mga patakaran sa panganib at nagbabayad ng mga claim sa ngalan ng mga nakaseguro na mga tagapag-empleyo. Ang ilang mga plano ay sinusuportahan ng isang reinsurance pool kung saan ang lahat ng mga insurers ay nakikipagtulungan sa mga insurers. Ang bawat kalahok sa pool ay dapat magbayad ng isang bahagi ng pagkalugi na natamo ng mga nakatalagang patakaran sa panganib.

Ang ilang nakatalagang mga plano sa panganib ay hindi pinondohan sa pamamagitan ng mga reinsurance pool. Sa halip, ang mga ito ay suportado sa sarili, na pinondohan ng lahat ng mga premium na binabayaran ng mga pinagtatrabahong nakaseguro.

Planong Pangasiwaan

Ang bawat estado ay may itinalagang tagapamahala ng planong panganib, na nagpapatakbo ng programa at nangangasiwa sa paglalabas ng mga patakaran. Pinagtibay ng dalawampung estado at ng Distrito ng Columbia ang administrator ng NCCI sa kanilang plano. Ang lahat ng mga tagaseguro sa kompensasyon ng manggagawa na nagpapatakbo sa mga hurisdiksyon ay dapat na sumali sa isang multi-estado reinsurance pool o magsisilbing isang "direct assignment" carrier. Ang isang direktang tagaseguro ay sumang-ayon na tanggapin at panatilihin ang lahat ng mga panganib na itinalaga ng NCCI. Binabayaran ng seguro ang lahat ng pagkalugi na natamo ng mga nakatalagang tagapag-empleyo at hindi binabayaran ng reinsurance.

Ang natitirang 30 estado ay nangangasiwa ng kanilang sariling nakatalagang planong panganib. Depende sa estado, ang plano ay maaaring pinangasiwaan ng pondo ng seguro ng estado, ang bureau ng rating, o isang itinakdang tagaseguro. Ang estado ay maaaring mangailangan ng lahat ng mga tagaseguro na nagpapatakbo doon upang sumali sa isang reinsurance pool o gumana bilang direktang pagtatalaga ng carrier.

Paano Makuha ang Coverage

Kung ang iyong ahente ng seguro ay hindi makakapag-secure ng saklaw ng kompensasyon ng manggagawa para sa iyo, maaari siyang magsumite ng aplikasyon sa administrator ng plano ng planong panganib ng iyong estado. Kung ikaw ay namimili para sa seguro sa iyong sarili (walang isang ahente) at hindi makakakuha ng isang patakaran, maaari kang magsumite ng isang application sa iyong administrator. Ikaw ay dapat na nag-aplay para sa pagkakasakop at tinanggihan ng isa o higit pang mga tagaseguro (ang bilang ay nag-iiba sa estado).

Ang mga nakatalagang plano sa panganib ay hindi tatanggap ng iyong aplikasyon kung ikaw ay makakakuha ng pagsakop sa boluntaryong merkado. Maaari ka ring tanggihan kung may utang ka sa anumang hindi pa nababayarang premium sa isang kompensasyon ng kompensasyon ng manggagawa.

Mga disadvantages

Para sa mga tagapag-empleyo na humingi ng coverage sa nalalabing merkado, ang mga itinatalagang plano sa panganib ay may ilang mga disadvantages.

• Gastos. Ang mga employer ay nagbabayad ng mas mataas na rate kaysa sa mga nakaseguro sa boluntaryong merkado. Ang mga tagapagtaguyod na ang modifier ng karanasan ay mas malaki sa 1.0 ay maaaring sumailalim sa isang surcharge. Bilang karagdagan, ang mga nakatalagang mga plano sa panganib ay hindi nagbibigay ng diskwento sa premium (isang diskuwento na inilalapat kapag ang premium ay lumampas sa isang tiyak na limitasyon).
• Walang Pagpipili ng Insurer. Ang mga taga-patakaran ay hindi maaaring pumili ng kanilang tagaseguro. Ang kanilang patakaran ay inisyu at pinamamahalaan ng tagapamahala ng plano o carrier ng servicing.
• Walang Plano sa Pagbabayad. Karamihan sa nakatalagang mga plano sa panganib na hindi nag-aalok ng isang plano sa pagbabayad. Dapat bayaran ng mga policyhold ang kanilang premium upfront.
• Mas kaunting coverage. Ang isang nakatalagang planong peligro ay maaaring gumamit ng isang pormularyo ng patakaran na nagbibigay ng mas kaunting coverage kaysa sa form na ginamit sa boluntaryong merkado. Ang mga patakaran na inisyu ng mga pondo sa seguro ng estado ay karaniwang sumasaklaw sa mga pinsalang napapanatili sa naturang estado lamang.