Deregulation: Definition, Pros, Cons, Examples

Ang deregulasyon ay kapag binabawasan o inaalis ng pamahalaan ang mga paghihigpit sa mga industriya. Ang layunin nito ay upang mapabuti ang kadalian ng paggawa ng negosyo. Tinatanggal nito ang isang regulasyon na pumipigil sa kakayahan ng mga kumpanya na makipagkumpetensya, lalo na sa ibang bansa.

Ang mga grupo ng mga mamimili ay maaari ring mag-udyok ng deregulasyon. Itinuturo nila kung paano ang mga lider ng industriya ay sobrang komportable sa kanilang mga awtoridad sa regulasyon.

Nangyayari ang deregulasyon sa isa sa tatlong paraan. Una, ang Kongreso ay maaaring bumoto upang pawalang-bisa ang isang batas. Ikalawa, ang pangulo ay maaaring mag-isyu ng isang utos ng ehekutibo upang alisin ang regulasyon. Ikatlo, ang isang pederal na ahensiya ay maaaring tumigil sa pagpapatupad ng batas.

Mga pros

1. Ang maliliit, niche manlalaro ay libre upang lumikha ng mga makabagong mga bagong produkto at serbisyo.
2. Nagtatakda ang libreng merkado ng mga presyo. Kadalasan ang mga presyo ay bumaba bilang isang resulta.
3. Ang mga malalaking negosyo sa mga regulated na industriya ay kadalasang kinokontrol ang kanilang mga regulatory agency. Sa paglipas ng panahon, nagtitipon sila ng kapangyarihan. Pagkatapos ay lumikha sila ng mga monopolyo.
4. Ang mga regulasyon ay nagkakahalaga ng $ 2 trilyon sa nawawalang paglago ng ekonomiya, ayon sa National Association of Manufacturers. Dapat gamitin ng mga kumpanya ang kabisera upang sumunod sa mga pederal na alituntunin sa halip na pamumuhunan sa planta, kagamitan, at mga tao.

Kahinaan

1. Ang mga bula ng asset ay mas malamang na magtatayo at sumabog, lumilikha ng mga krisis at mga pag-alis.
2. Ang mga industriya na may malaking paunang mga gastos sa imprastraktura ay nangangailangan ng suporta ng gobyerno upang makapagsimula. Kasama sa mga halimbawa ang industriya ng kuryente at cable.
3. Ang mga kostumer ay mas nakalantad sa pandaraya at labis na panganib sa pagkuha ng mga kumpanya.
4. Ang mga alalahanin sa lipunan ay nawala. Halimbawa, binabalewala ng mga negosyo ang pinsala sa kapaligiran.
5. Ang mga bukid at iba pang di-kapaki-pakinabang na mga populasyon ay hindi nakalaan.

Halimbawa: Pagbabaligtad sa Pagbabangko

Noong dekada 1980, ang mga bangko ay humingi ng deregulasyon upang pahintulutan silang makipagkumpetensya sa buong mundo na may mas kaunting regulated financial firms sa ibang bansa. Nais nila ang Kongreso na pawalang-bisa ang Glass-Steagall Act of 1933. Pinagbabawalan nito ang mga tingian na bangko mula sa paggamit ng mga deposito upang pondohan ang mga peligrosong pagbili ng pamilihan. Tulad ng ibang mga regulasyon sa pananalapi, pinoprotektahan nito ang mga namumuhunan mula sa panganib at pandaraya

Noong 1999, nakuha ng mga bangko ang kanilang nais. Ang Gramm-Leach-Bliley Act ay pinawalang-bisa ang Glass-Steagall. Bilang pagbabalik, ipinangako ng mga bangko na mamuhunan lamang sa mga mababang-panganib na mga mahalagang papel. Sinabi nila na ang mga ito ay pag-iba-ibahin ang kanilang mga portfolio at bawasan ang panganib para sa kanilang mga customer. Sa halip, ang mga pinansiyal na kumpanya ay namuhunan sa mga peligrosong derivatives upang madagdagan ang tubo at halaga ng shareholder.

Sinaway ng dayuhang bansa ang deregulasyon para sa pandaigdigang krisis sa pananalapi. Noong 2008, hiniling ng G-20 sa Estados Unidos na itaas ang regulasyon ng mga pondo ng hedge at iba pang mga pinansyal na kumpanya. Ang administrasyon ng Bush ay tumanggi, ang pagsasabing ang naturang regulasyon ay magsusumikap sa mapagkumpitensyang kalamangan ng mga kumpanyang U.S..

Pagkalipas ng dalawang taon, nakuha ng G-20 ang maraming bagay na hiniling nito. Ipinasa ng Kongreso ang Dodd-Frank Wall Street Reform Act. Una, inatasan ng Batas ang mga bangko na humawak ng mas maraming kapital upang mapadali laban sa malalaking pagkalugi. Pangalawa, kasama dito ang mga estratehiya upang mapanatiling napakalaking mabigo ang mga kumpanya. Ang pinakamalaking ay ang higanteng seguro ng American International Group Inc. Ikatlo, nangangailangan ito ng mga derivatibo upang lumipat sa mga palitan para sa mas mahusay na pagsubaybay.

Halimbawa: Deregulasyon ng Enerhiya

Noong dekada ng 1990, itinuturing ng mga ahensya ng estado at pederal na deregulating ang industriya ng utility sa kuryente. Naisip nila na ang kumpetisyon ay babaan ng mga presyo para sa mga consumer.

Ang karamihan sa mga kagamitan ay nakipaglaban dito. Marami silang ginugol upang bumuo ng mga halaman sa pagbuo, mga istasyon ng kapangyarihan at mga linya ng paghahatid. Kailangan pa rin nilang panatilihin ito. Hindi nila nais ang mga kompanya ng enerhiya mula sa ibang mga estado na gamitin ang kanilang imprastraktura upang makipagkumpetensya para sa kanilang mga customer.

Maraming mga estado ang deregulated. Sila ay nasa silangan at kanlurang baybayin kung saan may densidad ng populasyon upang suportahan ito. Ngunit naganap ang panloloko sa isang kumpanya na tinatawag na Enron. Na natapos ang anumang mga karagdagang pagsisikap upang deregulate ang industriya. Ang pandaraya ni Enron ay saktan din ang pagtitiwala ng mga mamumuhunan sa pamilihan ng pamilihan. Na humantong sa Sarbanes-Oxley Act of 2002.

Halimbawa: Deregulasyon ng Airline

Noong dekada 1960 at 1970s, ang Lupon ng Aeronautics ng Sibil ay naglalagay ng mahigpit na regulasyon para sa industriya ng eroplano. Pinamahalaan nito ang mga ruta at itinakda ang pamasahe. Bilang kabayaran, ginagarantiyahan nito ang 12 porsyento na tubo para sa anumang flight na hindi bababa sa 50 porsiyento na puno.

Bilang isang resulta, ang paglalakbay sa eroplano ay napakamahal na 80 porsiyento ng mga Amerikano ay hindi kailanman lumipad. Mahabang panahon din para sa Lupon na aprubahan ang mga bagong ruta o anumang iba pang mga pagbabago.

Noong Oktubre 24, 1978, nalutas ng Airline Deregulation Act ang problemang ito. Kaligtasan ay ang tanging bahagi ng industriya na nanatiling kinokontrol. Ang kumpetisyon ay tumaas, bumaba ang pamasahe, at mas maraming tao ang nakuha sa kalangitan. Sa paglipas ng panahon, maraming mga kumpanya ang hindi na makikipagkumpitensya. Sila ay pinagtibay, nakuha o nabangkarote. Bilang resulta, ang apat na airlines ay kumokontrol ng 85 porsiyento ng merkado ng U.S.. Sila ay Amerikano, Delta, United, at Southwest. Ironically, deregulation ay lumikha ng isang malapit-monopolyo.

Gumawa ng mga bagong problema ang deregulasyon. Una, ang mga maliliit at mas mid-sized na mga lungsod, tulad ng Pittsburgh at Cincinnati, ay mas mababa sa paglilingkod. Ito ay hindi lamang cost-effective para sa mga malalaking airlines upang mapanatili ang isang buong iskedyul. Ang mga maliliit na carrier ay naglilingkod sa mga lunsod na ito, sa mas mataas na gastos at mas madalas. Ikalawa, ang mga airline na singil para sa mga bagay na dating libre, tulad ng mga pagbabago sa tiket, pagkain, at bagahe. Ikatlo, ang paglipad mismo ay naging isang miserable na karanasan. Ang mga kostumer ay nakaranas ng masikip na seating, masikip na flight, at mahabang naghihintay.