Socialism: Definition, Pros, Cons, Examples, Types

Ang sosyalismo ay isang pang-ekonomiyang sistema kung saan ang lahat ng tao sa lipunan ay pantay na nagmamay-ari ng mga kadahilanan ng produksyon. Ang pagmamay-ari ay nakuha sa pamamagitan ng isang demokratikong inihalal na pamahalaan. Maaari din itong isang kooperatiba o isang pampublikong korporasyon kung saan nagmamay-ari ang lahat ng pagbabahagi. Ang apat na mga kadahilanan ng produksyon ay ang paggawa, entrepreneurship, kapital, at likas na yaman.

Ang mantra ng sosyalismo ay, "Mula sa bawat isa ayon sa kanyang kakayahan, sa bawat ayon sa kanyang kontribusyon." Ang bawat tao sa lipunan ay tumatanggap ng isang bahagi ng produksyon batay sa kung magkano ang bawat isa ay nag-ambag.

Na nag-uudyok sa kanila na gumugol ng matagal na oras kung gusto nilang tumanggap ng higit pa.

Tinatanggap ng mga manggagawa ang kanilang bahagi matapos ang isang porsyento ay ibinawas para sa pangkalahatang kabutihan. Ang mga halimbawa ay transportasyon, pagtatanggol, at edukasyon. Tinutukoy din ng ilan ang pangkaraniwang kabutihan bilang pag-aalaga sa mga hindi direktang makatutulong sa produksyon. Kabilang sa mga halimbawa ang mga matatanda, mga bata, at ang kanilang mga tagapag-alaga.

Ipinapalagay ng sosyalismo na ang pangunahing katangian ng mga tao ay kooperatiba. Ang kalikasan na iyon ay hindi pa lumalabas nang lubusan dahil ang kapitalismo o pyudalismo ay nagpipilit sa mga tao na maging mapagkumpitensya. Samakatuwid, ang pangunahing prinsipyo ng sosyalismo ay dapat na suportahan ng sistemang pang-ekonomiya ang batayang kalikasan ng tao para sa mga katangian na ito na lumitaw.

Ang mga kadahilanang ito ay pinahahalagahan para sa kanilang pagiging kapaki-pakinabang sa mga tao. Kabilang dito ang mga indibidwal na pangangailangan at mas malaking pangangailangan sa lipunan. Maaaring kabilang dito ang pagpapanatili ng mga likas na yaman, edukasyon, o pangangalagang pangkalusugan. Iyon ay nangangailangan ng karamihan sa mga desisyon sa ekonomiya na gagawin ng sentral na pagpaplano, tulad ng sa isang utos na ekonomiya.

Mga Bentahe

Sa ilalim ng sosyalismo, ang mga manggagawa ay hindi na pinagsamantalahan, dahil nagmamay-ari sila ng paraan ng produksyon. Ang lahat ng mga kita ay kumalat nang pantay sa lahat ng manggagawa, ayon sa kanyang kontribusyon. Napagtanto ng kooperatibong sistema na kahit na ang mga hindi maaaring gumana ay dapat na matugunan ang kanilang mga pangunahing pangangailangan, para sa kabutihan ng buo.

Tinatanggal ng sistema ang kahirapan. Ang bawat isa ay may pantay na access sa pangangalagang pangkalusugan at edukasyon. Walang sinumang pinagdududahan.

Ang bawat isa ay gumagawa sa kung ano ang pinakamahusay at kung ano ang tinatamasa ng isa. Kung ang lipunan ay nangangailangan ng mga trabaho upang gawin na walang nais, ito ay nagbibigay ng mas mataas na kabayaran upang gawing kapaki-pakinabang.

Ang mga likas na mapagkukunan ay napapanatili para sa kabutihan ng buo.

Mga disadvantages

Ang pinakamalaking kawalan ng sosyalismo ay nakasalalay sa pag-uugali ng likas na katangian ng mga tao na magtrabaho. Pinawalang-sala nito ang mga nasa loob ng lipunan na mapagkumpitensya, hindi kooperatiba. Ang mga mapagkumpitensyang tao ay may posibilidad na humingi ng mga paraan upang ibagsak at guluhin ang lipunan para sa kanilang sariling pakinabang.

Ang pangalawang kaugnay na pamimintas ay hindi nito ginagantimpalaan ang mga tao dahil sa pagiging entrepreneurial at mapagkumpitensya. Dahil dito, hindi ito magiging makabagong bilang isang kapitalistang lipunan.

Ang isang ikatlong posibilidad ay ang pag-set up ng gobyerno upang makilala ang masa ay maaaring abusuhin ang posisyon nito at mag-claim ng kapangyarihan para sa sarili nito.

Pagkakaiba sa Pagitan ng Sosyalismo, Kapitalismo, Komunismo, at Pasismo

Attribute	Sosyalismo	Kapitalismo	Komunismo	Pasismo
Ang mga kadahilanan ng produksyon ay pag-aari ng	Ang bawat tao'y	Mga indibidwal	Ang bawat tao'y	Mga indibidwal
Ang mga kadahilanan ng produksyon ay pinahahalagahan	Kapaki-pakinabang sa mga tao	Profit	Kapaki-pakinabang sa mga tao	Pagbuo ng bansa
Ipinasiya ng alokasyon	Gitnang plano	Batas ng pangangailangan at supply	Gitnang plano	Gitnang plano
Mula sa bawat isa ayon sa kanyang	Kakayahang	Nagpasya ang pamilihan	Kakayahang	Halaga sa bansa
Sa bawat isa ayon sa kanyang	Kontribusyon	Kayamanan	Kailangan

Ang ilang mga sinasabi kalamangan ng sosyalismo ay nangangahulugan na ito ay ang susunod na halatang hakbang para sa anumang kapitalistang lipunan. Nakikita nila ang hindi pagkakapantay-pantay ng kita bilang tanda ng late-stage capitalism. Nagtalo sila na ang mga kapintasan ng kapitalismo ay nangangahulugang umunlad ito sa pagiging kapaki-pakinabang nito sa lipunan. Hindi nila nauunawaan na ang mga kapintasan ng kapitalismo ay katutubo sa sistema, anuman ang yugto nito.

Kasama sa mga Founding Fathers ng Amerika ang pagsulong ng pangkalahatang kapakanan sa Konstitusyon upang balansehin ang mga bahid na ito. Inutusan nito ang gobyerno na protektahan ang mga karapatan ng lahat upang itaguyod ang kanilang ideya ng kaligayahan na nakabalangkas sa American Dream. Ang papel ng gobyerno upang lumikha ng antas ng paglalaro upang payagan ang mangyari. Maaari itong mangyari nang hindi itapon ang kapitalismo sa pabor ng ibang sistema.

Mga halimbawa ng mga Sosyalistang Bansa

Walang mga bansa na 100 porsiyentong sosyalista, ayon sa Partidong Sosyalista ng United Kingdom.

Karamihan ay may mga magkahalong ekonomiya na nagsasama ng sosyalismo sa kapitalismo, komunismo, o pareho.

Ang mga sumusunod na bansa ay may isang malakas na sistemang sosyalista.

Norway, Sweden, at Denmark: Ang estado ay nagbibigay ng pangangalagang pangkalusugan, edukasyon, at mga pensiyon. Ngunit ang mga bansang ito ay may mga matagumpay na kapitalista. Ang pinakamataas na 10 porsiyento ng bawat bansa sa bansa ay mayroong higit sa 65 porsiyento ng yaman. Iyon ay dahil ang karamihan sa mga tao ay hindi nararamdaman ang pangangailangan upang makaipon ng yaman dahil ang gobyerno ay nagbibigay ng isang mahusay na kalidad ng buhay.

Cuba, Tsina, Vietnam, Russia, at Hilagang Korea: Ang mga bansang ito ay nagsasama ng mga katangian ng parehong sosyalismo at komunismo.

Algeria, Angola, Bangladesh, Guyana, India, Mozambique, Portugal, Sri Lanka, at Tanzania: Ang mga bansang ito ay malinaw na nagsasabing sila ay sosyalista sa kanilang mga konstitusyon. Ang kanilang mga pamahalaan ay nagpapatakbo ng kanilang mga ekonomiya. Lahat ay may mga demokratikong inihalal na pamahalaan.

Belarus, Laos, Syria, Turkmenistan, Venezuela, at Zambia: Ang mga bansang ito ay may napakalakas na aspeto ng pamamahala, mula sa pangangalagang pangkalusugan, media, o mga programa sa lipunan na pinapatakbo ng pamahalaan.

Maraming iba pang mga bansa, tulad ng Ireland, France, Great Britain, Netherlands, New Zealand, at Belgium, ay may malakas na mga sosyalistang partido at isang mataas na antas ng suporta sa lipunan na ibinigay ng pamahalaan. Ngunit karamihan sa mga negosyo ay pribadong pag-aari. Ginagawa nitong mahalagang kapitalista.

Maraming mga tradisyunal na ekonomiya ang gumagamit ng sosyalismo, bagaman maraming gumagamit pa rin ng pribadong pagmamay-ari.

Walong Uri ng Sosyalismo

May walong uri ng sosyalismo. Nakakaiba sila sa kung paano ang kapitalismo ay maaaring maging pinakamahusay na maging sosyalismo. Binibigyang-diin din nila ang iba't ibang aspeto ng sosyalismo. Narito ang ilan sa mga pangunahing sangay, ayon sa "Socialism by Branch," sa Ang Mga Pangunahing Kaalaman ng Pilosopiya.

Demokratikong Sosyalismo: Ang mga kadahilanan ng produksyon ay pinamamahalaan ng isang demokratikong inihalal na pamahalaan. Ang pagpaplano ng sentral ay namamahagi ng mga karaniwang kalakal, tulad ng mass transit, pabahay, at enerhiya, habang ang libreng merkado ay pinapayagan na ipamahagi ang mga kalakal ng consumer.

Rebolusyonaryong Sosyalismo: Ang sosyalismo ay lilitaw lamang matapos malipol ang kapitalismo. "Walang mapayapang daan sa sosyalismo." Ang mga kadahilanan ng produksyon ay pag-aari ng mga manggagawa at pinamamahalaan ng mga ito sa pamamagitan ng central planning.

Libertarian Socialism: Ipinagpapalagay ng libertarianism na ang pangunahing katangian ng mga tao ay makatuwiran, nagsasarili, at self-determinating. Kapag naalis na ang mga mahigpit na kapitalismo, ang mga tao ay natural na humahanap ng sosyalistang lipunan na nag-aalaga sa lahat. Iyan ay dahil nakita nila na ito ang pinakamainam para sa kanilang sariling interes.

Sosyalismo sa Market: Ang pag-aari ay pag-aari ng mga manggagawa. Sila ang nagpapasiya kung paano magbahagi sa isa't isa. Ibenta nila ang labis na produksyon sa libreng merkado. Bilang kahalili, maaari itong maibalik sa lipunan, na kung saan ay ipamahagi ito ayon sa libreng merkado.

Green Socialism: Ang ganitong uri ng sosyalistiko ekonomiya ay lubos na pinahahalagahan ang pagpapanatili ng mga likas na yaman Nakakamit ito ng pampublikong pagmamay-ari ng mga malalaking korporasyon. Binibigyang-diin din nito ang pampublikong sasakyan at lokal na pagkain. Ang Produksyon ay nakatuon sa pagtiyak na ang lahat ay may sapat na mga pangunahing kaalaman sa halip ng mga produkto ng consumer na hindi talaga kailangan. Ang ganitong uri ng ekonomiya ay nagbibigay ng garantiya para sa lahat.

Kristiyanong Sosyalismo: Ang mga Kristiyanong turo ng kapatiran ay ang parehong mga halaga na ipinahayag ng sosyalismo.

Utopian Socialism: Ito ay isang pangitain ng pagkakapantay-pantay kaysa isang kongkretong plano. Lumitaw ito sa unang bahagi ng ika-19 na siglo, bago ang industriyalisasyon. Ito ay mapupuntahan nang mapayapa sa pamamagitan ng isang serye ng mga pang-eksperimentong lipunan.

Fabian Sosyalismo: Ang ganitong uri ng sosyalismo ay pinarangalan ng isang British na organisasyon sa huling bahagi ng 1900s. Nagtataguyod ito ng unti-unting pagbabago sa sosyalismo sa pamamagitan ng mga batas, halalan, at iba pang mapayapang paraan.