Malakas na mga Aralin mula sa Pinakamagaling na Lider na Nalaman Ko

Ang pinakamainam na pinuno na alam kong namatay kamakailan. Gusto kong ibahagi ang ilan sa mga aralin na natutunan ko mula sa kanya na tumulong sa paghubog sa aking karera.

Sa kanyang libing, nakipag-usap ako sa babae na naging tagapangasiwa ng opisina sa kung ano ang magiging huling papel ng kanyang karera. "Sa tuwing magkakasama kami," sabi niya, "at nakipagkita sa mga taong nagtrabaho para sa kanya nang mas maaga sa kanyang karera, lagi silang nagsabi sa akin" Ikaw ay mapalad. Si Frank ay isang mahusay na boss! "At," Nais kong magtrabaho ako para sa kanya para sa buong karera ko. "

Ano ang nagbibigay inspirasyon sa ganitong uri ng katapatan sa iba? Paano niya nalaman ito?

Narito ang kuwento ni Frank.

Kanyang Unang Karera: Ang Navy

Si Frank ay isang tipikal na bata na lumalaki sa gitna ng Amerika. Isang matalinong batang lalaki, na ginawa siya ng mga magulang sa kanyang araling-bahay, sa kanyang mga gawain, at sa kanyang mga aralin sa musika. Nagtapos siya malapit sa tuktok ng klase ng kanyang mataas na paaralan. Pagkatapos ng graduation, umalis siya para sa U.S. Naval Academy sa Annapolis, Maryland bago magsimula ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig.

Ang pag-atake sa Pearl Harbor ay naka-compress sa mahigpit na apat na taong kurso sa pag-aaral sa Academy sa loob ng tatlong taon at nagpunta siya sa digmaan sa 22. Nakamit niya ang isang Bronze Star sa panahon ng digmaan, ang ikatlong pinakamataas na medalya ng digmaan sa US Navy awards. Sinabi niya sa akin sa sandaling tungkol sa pagtutulungan ng magkakasama ang mga lalaki sa kanyang departamento ay nagpakita na na-save ang mga ito mula sa paulit-ulit na pag-atake. Hindi niya binanggit na sinanay niya ang mga lalaking iyon at itinatag ang kanilang pakiramdam ng pagtutulungan.

Pagkatapos ng digmaan, nanatili siya sa Navy pero bumalik sa paaralan at nakakuha ng Masters Degree sa Petroleum Engineering. Hindi maraming mga tao sa kanyang propesyon ang may mga advanced na degree sa oras na iyon, ngunit laging gustung-gusto niya ang pag-aaral at naniniwala siya na makakatulong ito sa kanyang karera.

Matapos ang Korean Conflict at ang kapanganakan ng kanyang ika-apat na anak, si Frank ay gumawa ng pagpipilian sa karera na limitado ang kanyang mga pagkakataon na maging isang Admiral, ngunit pinahintulutan siyang gumugol ng mas maraming oras sa tahanan kasama ang kanyang asawa at mga anak. Sinabi niya sa akin na hindi niya kailanman pinagsisihan ang pagpili. Pagkatapos ng tatlumpung taon na karera, nagretiro siya mula sa Navy bilang isang kapitan.

Bagong Heights at Di-makasariling Pagmamahal:

Nang magretiro siya mula sa Navy, naghahanap siya ng isang bagay na gagawin. Kinuha niya ang ilang mga klase sa lokal na kolehiyo sa komunidad at natapos nagtuturo sa matematika doon. Kinuha niya ang isang klase ng mountaineering sa kolehiyo, at, sa edad na 55, umakyat sa tuktok ng Mount Rainier. Gumawa siya ng limang higit pang mga ascents bilang isang lider ng lubid at naging isang miyembro ng lahat-ng-boluntaryo Olympic Mountain Rescue team. Natatandaan ko ang isang kuwento na sinabi niya sa akin tungkol sa isang pares ng "mga bata" na nakuha na nawala sa mga bundok at ang kanyang pangkat ay pumasok upang hanapin ang mga ito. Ang mga "bata" ay nasa loob ng apatnapung taon, ngunit mas mahusay na siya ay hugis at siya ay 20 taong gulang na mas matanda.

Pangalawang Pangangalaga

Sa 30 taon na karanasan, madali niyang makuha ang kanyang lisensya sa Propesyonal na Engineer sa ilang mga estado at ginugol ang susunod na 15 taon bilang marine / mechanical engineer. Marami sa mga tagapamahala na sumang-ayon sa kanya ay mas bata pa. Ang ilan ay nagtanong sa kanyang kakayahang matuto ng mga bagong bagay o upang panatilihin ang bilis. Tahimik na pinatunayan niya ang lahat ng mali. At tumanggap siya ng US patent para sa isa sa kanyang mga ideya.

Nasisiyahan akong sumunod sa kanya bilang Engineering Manager ng isang kompanya ng disenyo engineering. Kahit na ang dalawang lalaki ay may posisyon sa pagitan namin, lahat sa kumpanyang iyon na kilala niya ay may pinakamataas na personal at propesyonal na paggalang sa kanya - mula sa presidente ng kumpanya sa kanyang dating sekretarya.

Pagreretiro?

Ang pagreretiro para kay Frank ay hindi nangangahulugang nakaupo sa paligid. Nagtrabaho siya sa kanyang laro sa golf, sumailalim sa pag-ski sa cross-country, at nanatiling aktibo sa kanyang simbahan at sa kanyang komunidad. Nagbigay siya ng pananaliksik at teknikal na tulong sa kanyang asawa sa pag-author ng tatlong mga aklat sa kasaysayan ng Navy.

Bilang Direktor ng lokal na Naval Museum, nagplano siya at pinangangasiwaan ang isang paglipat mula sa mga dekadang gulang na bahay sa museo sa isang bagong puwang ng ilang mga bloke ang layo. Ang hindi maaaring palitan na mga artifact, mula sa isang pipi na bala patungo sa isang mock-up ng isang submarine conning tower, ay inilipat nang walang pagkawala. Ang pagkilos ay nakumpleto sa iskedyul.

Makinig sa Iyong Ina

Ang huling paa ng kanyang buhay sa pagtatrabaho ay nagsimula, sapat na inosente, sa isang paglalakbay sa mga bundok kasama ang kanyang asawa. Pagdating sa bahay, tumigil sila sa isang antigong tindahan at napansin niya ang isang tselo. Naalala niya ang mga aralin sa tselo na kinuha niya bilang isang batang lalaki at nagtaka kung maaari pa rin niyang maglaro. Nagsasanay siya, kumuha ng mga aralin, at gumawa ng iba pa. Siya ay auditioned para sa kanyang lokal na simponya at ay iginawad sa ikatlong posisyon ng tselo. (May tatlong cellist lamang sa maliit na orkestra.)

Nagkaroon ng malalim na pagkakasangkot si Frank sa samahan ng simponya, tulad ng ginawa niya sa lahat ng itinuturing niyang karapat-dapat gawin. Siya ay inihalal sa Lupon ng mga Direktor nito at sa kalaunan ay naging kanilang Pangulo. Noong siya ay naglaro ng kanyang huling konsiyerto sa simponya, siya ay naging matagumpay sa pagtatayo ng orkestra na siya ay naglalaro ng pangalawang tselo.

Sa kanyang mga paboritong larawan, siya ay nasa kanyang tuksedo at gumagawa ng ilang huling minuto na kasanayan; ang kanyang tatlong taong gulang na apong lalaki ay nakaupo sa harap niya at 'naglalaro' ng isang plastik na byolin.

Pamumuno

Kaya kung ano ang tungkol sa ordinaryong tao na ginawa sa kanya tulad ng isang mahusay na pinuno? Ipinanganak ba siya dito? Natutuhan ba niya ito? Bakit ang mga tao, sa literal, ay sumunod sa kanya sa digmaan? Paano siya kumita ng paggalang at katapatan ng mga marino sa mga admirer; mula sa kalihim sa presidente ng kumpanya; mula sa golf buddy sa school board president? Kayo lamang ay nakikipagtulungan sa kanya nang isang beses upang malaman na espesyal siya. Kahit na ang mga hindi sumasang-ayon sa kanya ay nakilala kung gaano siya natatangi at espesyal. Narito ang ilan sa mga bagay na ginawa niya na tumulong sa kanya na humantong sa buong buhay niya.

• Alam niya kung ano ang nais niyang gawin. Mahirap na gawin ng iba kung ano ang gusto mo kung hindi mo alam kung ano ang gusto mo. Kung pinamamahalaan mo ang isang customer service center, ang iyong layunin ay magkaroon ng pinakamababang operasyon sa gastos o upang sagutin ang lahat ng mga tawag sa loob ng 90 segundo. Ang layunin ay hindi mahalaga bilang alam kung ano ito.
• Sinabi niya sa mga tao kung ano ang gagawin, hindi kung paano ito gagawin. Siya ay isang napaka-matalinong, edukado na lalaki, ngunit alam niya na hindi siya mas matalino kaysa sa lahat. Hinihikayat niya ang mga tao na mag-isip, magpabago, upang maging malikhain. Hindi niya tinanggap ang bulag na tinanggap mo, ngunit hinihintay niya na magkaroon ka ng angkop na bagay.
• Ginawa niya ang kanyang araling-bahay. Bago magsimula ng isang bagong hamon, lagi niyang sinubukan upang malaman kung ano ang sinubukan ng iba na nagtagumpay o nabigo. Sinaliksik niya ang mga hadlang at kalaban. Sinubukan niyang bigyan ang kanyang sarili ng pinakamahusay na pagkakataon na manalo sa pamamagitan ng pag-aaral hangga't maaari sa simula. Siya ay laging nag-aaral at palaging nag-iisip.
• Pinamunuan niya ang halimbawa. Pinilit niya ang kanyang mga tao. Siya ay hiniling ng marami sa kanila. Ngunit wala pang nagtatrabaho nang mas mahirap kaysa sa ginawa niya. Siya ang una sa at ang huling umalis. At nagtrabaho siya nang husto sa buong oras na naroon siya. Alam niya kung paano maglaro, ngunit alam niya kung paano paghiwalayin iyon mula sa trabaho.
• Hiniling niya ang kahusayan, hindi kasakdalan. Inaasahan niya na magtrabaho ka nang husto tulad ng ginawa niya at maging kasing tapat sa layunin habang siya ay. Hindi niya inasahan na gawin mo ang mas marami o gayundin ang ginawa niya, gayunpaman, siya ay nagpilit na gumawa ka ng mas maraming at pati na rin sa iyo.
• Inalagaan niya ang kanyang mga tao. Alam niya ang lahat na nagtrabaho para sa kanya bilang isang indibidwal. Alam niya ang kanilang mga lakas at kahinaan, ang kanilang mga hangarin, ang kanilang mga takot. Siya ay palaging kinuha ang pagpula mula sa labas ng grupo, ngunit ipaalam sa bawat isa sa kanila ang papuri para sa kanilang iniambag.
• Siya ay mapagpakumbaba. Hindi ko naintindihan kung bakit. Sa lahat ng ginawa at nagawa niya sa kanyang buhay, palaging siya ay simple.
• Nagkaroon siya ng character. Siya ay tapat at matapat. Siya ay maaasahan. Kapag binigyan ka niya ng kanyang salita, lagi mong nalalaman na maaari mong mabibilang ito. Hindi siya nanunumpa. Hindi niya sinubukan na makita ang madaling paraan ng isang matinding sitwasyon. Hindi siya nag-waffle sa kanyang mga prinsipyo. Siya ay hindi napapansin, ngunit may mga limitasyon lamang na hindi niya i-cross.

Ang pinakamainam na pinuno na alam kong namatay kamakailan. Siya ang aking ama. Mamimiss ko siya.